Page 66 - เศรษฐกิจและสังคม v2- 2566

64 วารสารเศรษฐกิิจและสังคม

ี
่
การจายเบั�ยยงชพิคนพิการ
ั
ิ
ี
่
ุ
โดยไมคานงถงระดบัความรนแรง
ั
่
ำ
่
้
่
อาจสงผลใหคนพิการจานวนมาก
ิ
ำ
ี
ี
ู
ท์�มความลาบัากในการดแลต่นเอง
ำ
้
ั
ู
และต่องการผดแล ปัระสบักบัภาวะ
้
ู
่
ำ
ยากลาบัากท์างการเงนมากกวาคนพิการ
ิ
ิ
ี
่
่
ท์�สามารถชวยเหลอต่นเองได ้
ความเพิียงพิอของสวัสดิการ ทำี�เกิดจากควิามพิการ ยิ�งไปักวิ่านั�น การจ่ายเบี�ยยังชัีพ
คนพิการทำี�ไม่ได้รับบัติรปัระจำาติัวิคนพิการจ้งสูญเสีย คนพิการโดยไม่คำาน้งถ้งระดับควิามรุนแรง อาจส่งผลื่ให้้
โอกาสทำี�จะได้รับสวิัสดิการจากรัฐ ซึ่้�งห้น้�งในสิทำธิปัระโยชัน์ คนพิการจำานวินมากทำี�มีควิามลื่ำาบากในการดูแลื่ตินเอง
ของผู้ถ่อบัติร ค่อ เบี�ยควิามพิการ ทำี�มีวิัติถุปัระสงค์เพ่�อ แลื่ะติ้องการผู้ดูแลื่ ปัระสบกับภาวิะยากลื่ำาบากทำางการเงิน
แบ่งเบาภาระทำางการเงินทำี�เกิดจากควิามพิการ เน้นให้้ มากกวิ่าคนพิการทำี�สามารถชั่วิยเห้ลื่่อตินเองได้ ซึ่้�งใน
คนพิการอาศัยอยู่กับครอบครัวิ ให้้การดูแลื่ผู้พิการ ห้ลื่ายกรณ์ีสมาชัิกครอบครัวิของคนพิการติ้องออกจากงาน

ของคนในครอบครัวิเปั็นภาระน้อยลื่งในระดับห้น้�ง เพ่�อมาดูแลื่คนพิการเติ็มเวิลื่า ทำั�งนี� ห้ากเปัรียบเทำียบมูลื่ค่า
6
มติิคณ์ะรัฐมนติรีเม่�อวิันทำี� 28 เมษายน 2563 ได้ปัรับเพิ�ม เบี�ยควิามพิการของไทำยกับมาติรฐานระห้วิ่างปัระเทำศ

เบี�ยควิามพิการ โดยคนพิการอายุติำ�ากวิ่า 18 ปัี ได้รับ ดังแสดงในภาพ พบวิ่า (1) ติำ�ากวิ่าเส้นควิามยากจนระห้วิ่าง
ั้
ื
้

ิ
ิ
็
ิ
คนพการตองออกจากงาน เพ่อมาดูแลคนพการเตมเวลา ทงนี้ หากเปรียบเทียบมูลคาเบียความพการของไทย
1,000 บาทำติ่อเด่อน คนพิการอายุ 18 ปัีข้�นไปั แลื่ะ ปัระเทำศ สำาห้รับกลืุ่่มปัระเทำศรายได้ปัานกลื่างระดับบน
ั
ั
กบมาตรฐานระหวางประเทศ ดงแสดงในภาพที 5 พบวา (1) ต่ํากวาเสนความยากจนระหวางประเทศ สําหรับ
่
ถ่อบัติรสวิัสดิการแห้่งรัฐ ได้รับ 1,000 บาทำติ่อเด่อน ขณ์ะทำี� ซึ่้�งอยู่ทำี�ปัระมาณ์ 5.50 ดอลื่ลื่าร์สห้รัฐติ่อวิัน กวิ่าร้อยลื่ะ 50
ั

กลุมประเทศรายไดปานกลางระดบบน ซงอยูทประมาณ 5.50 ดอลลารสหรัฐตอวัน กวารอยละ 50 และ (2)
ี่
ึ่


คนพิการอายุ 18 ปัีข้�นไปั แติ่ไม่ได้ถ่อบัติรสวิัสดิการแห้่งรัฐ แลื่ะ (2) ติำ�ากวิ่าปัระเทำศรายได้ปัานกลื่างระดับลื่่าง อาทำิ
ต่ํากวาประเทศรายไดปานกลางระดับลาง อาทิ ติมอรเลสเต อุซเบกิสถาน ศรีลังกา เมื่อเทียบกับผลิตภัณฑมวล
ยังคงได้รับ 800 บาทำติ่อเด่อน อย่างไรก็ติาม มูลื่ค่าเบี�ย ติิมอร์เลื่สเติ อุซึ่เบกิสถาน ศรีลื่ังกา เม่�อเทำียบกับผลื่ิติภัณ์ฑ์์
รวมในประเทศตอหัว โดยอยูที่รอยละ 4 เทานั้น
ควิามพิการยังคงไม่สอดคลื่้องกับค่าครองชัีพในปััจจุบัน มวิลื่รวิมในปัระเทำศติ่อห้ัวิ โดยอยู่ทำี�ร้อยลื่ะ 4 เทำ่านั�น
ทำี�เพิ�มข้�นอย่างติ่อเน่�อง ไม่เพียงพอติ่อค่าใชั้จ่ายเพิ�มเติิม
ภาพที่ 5 เปรียบเทียบมูลคาเบี้ยความพิการของประเทศไทย กับมาตรฐานระหวางประเทศ
เป็ร่ยบุเที่่ยบุมุ่่ลค�าเบุ่�ยความุ่พัิการของป็ระเที่ศไที่ย กับุมุ่าตรฐานระห่ว�างป็ระเที่ศ

ทำี�มา : Cote (2021)
ที่มา : Cote (2021)

ผูดูแลคนพิการ กลุมคนที่ไมควรถูกละเลย

ึ
้
ี
ิ
ขอมูลจากรายงานการสํารวจความพิการ พ.ศ. 2565 พบวา คนพการอายุ 5 ปขนไป ท่มีความลําบาก
ู
ี



ึ่
ี
ในการดูแลตนเอง มประมาณ 616,750 คน ซงสวนใหญ (รอยละ 91.6) ตองมผูดูแล โดยผูดแลมกเปนสมาชิก
ั
ในครัวเรือนถึงรอยละ 89.8 และเปนผูหญิงรอยละ 80.6 ผูดูแลเกอบ 2 ใน 3 (รอยละ 63.7) เปนวัยทํางานอายุ
ื
ี
ี
ระหวาง 18 – 59 ป ผูดูแลใชเวลาในการดูแลคนพิการเฉลี่ย 10 ชั่วโมงตอวัน อยางไรก็ดี มผูดูแลเพยง 1 ใน 3
ึ
ี
(รอยละ 36.4) เทานั้นทมีชื่ออยูในบัตรประจําตัวคนพิการ ซ่งทําใหมีสิทธิเขาถึงสวัสดิการสําหรับผูดูแล อาทิ
่
บริการใหคําปรึกษา การฝกอบรมทักษะการดูแลคนพิการ การสงเสริมอาชีพและการมีงานทํา การลดหยอนภาษี
ั้


ทงนี้ ผูดแลรอยละ 45 ยังตองการความชวยเหลือหรือสวัสดิการของผูดูแลจากรัฐ โดยความชวยเหลือท ี ่
ู
ิ
ื
ุ
ื
่
ตองการมากทสุด 3 ลําดับแรก คือ (1) การสนับสนุนเงนทนประกอบอาชีพ (2) ความชวยเหลืออ่น ๆ เพอ
ี
่
ิ
ั
ประโยชนในการสงเสริมและพฒนาคุณภาพชีวิตคนพการ และ (3) การสงเสริมการประกอบอาชีพอิสระ กลาว
โดยสรุปคือ ผูดูแลคนพิการจํานวนมากตองการโอกาสในการเพิ่มรายได

ู
่
ิ

การเปนผูดแลคนพการ นอกจากจะตองปรับเปลียนแนวทางในการประกอบอาชีพแลว ความรับผิดชอบ
ั
ในการดูแลผูพิการยังอาจสงผลเสียตอสุขภาพทงทางรางกายและจิตใจ อกทงการดูแลยอมมาพรอมกบภาระ
ี
ั
้
ั
้
คาใชจายเพิ่มเติม ซึ่งอาจสงผลกระทบอยางมากตอสถานะทางการเงินของผูดูแล รายงานวิเคราะหสถานการณ 
่
ิ
ํ
ความยากจนและความเหลือมล้าของประเทศไทย ป 2564 ชี้วา ครัวเรือนทีมสมาชิกพการเปนครัวเรือน
่
ี
ยากจนรอยละ 11.01 มากกวาครัวเรือนที่ไมมคนพิการทรอยละ 4.27 (สศช., 2565) อาจกลาวไดวา ผูดูแลคน
ี
ี่
ั
พิการเปนกลุมคนทไมควรถูกละเลย เนื่องจากคุณภาพชีวิตของผูดแลมความสัมพนธกันอยางใกลชิดกบ
ู
่
ั
ี
ี
คุณภาพชีวิตของคนพิการ