Page 214 - ๗๐ พรรษา เจ้าหญิงแห่งปวงประชา
P. 214
พระองคยังไดมื่ีพระราชดาร ิ
์
ำ
้
้
้
ใหจดการแสด็งโขนหันาจอแบบ
ั
้
ี
โบราณ์ ดวัยมื่พระราชประสงคให ้
์
ิ
ั
้
ั
้
�
้
ประชาชนทวัไปไดรจกศิลปะการ
�
ี
แสดงโขนทมื่มื่าแต่อดีต ซึ่�งหาชมื่
ึ
ี
ไดยากและทรงคณคาควัรแกการ
่
้
่
ุ
ุ
ุ
ั
อนรกษ์ เนองในวันอนรกษ์มื่รดกไทย
์
่
�
ั
ั
์
ประจาป ๒๕๔๔ ในวัันดงกลาวัดวัย
ั
่
ี
ำ
้
ิ
ำ
กรมื่ศิลปากรจึงสนองพระราชดาร ิ
�
จดการแสดงโขนหนาจอครงแรก
ั
้
ั
ี
ั
ิ
ิ
ั
ิ
ณ บรเวัณสงคตศิาลา พพธภณฑิสถึาน
แหงชาต พระนคร และในปตอมื่า
่
่
ี
ิ
ั
ั
�
ี
้
ำ
ี
�
ั
ิ
ี
ไดจดการแสดงโขนหน้าจออกครง ณ โรงละครแห่งชาต โดยมื่สานกการสังคตจดวังปพาทย์บรรเลงประกอบ
ั
ี
ุ
้
การแสดง ได้แก ดนตรบานปลายเนิน และวังดนตรีของขาราชการกลมื่ดุรยางคไทย การแสดงโขนแบบโบราณน� ี
้
ิ
่
์
่
ี
พระองคเสดจฯ มื่าทอดพระเนตรและทรงระนาดเอกทังสองครัง
�
�
็
์
่
ั
ิ
้
ี
ำ
ี
ตอมื่า ในป ๒๕๕๒ ได้มื่พระราชดารใหจด
�
แสดง “ละครใน” เนองในวัาระครบรอบวันสวัรรคต
่
ั
ั
ิ
ั
ิ
ี
็
ี
สมื่เดจพระศิรสวัรนทรา บรมื่ราชเทวั พระพนวัสสา
ี
�
ี
้
ิ
้
้
ั
�
�
่
อยยกาเจา เพอฟื้นฟื้การแสดงละครในทมื่มื่าแตโบราณ
่
ิ
ั
กรมื่ศิลปากรจึงสนองพระราชดำารจดการแสดงละคร
ิ
่
�
�
ิ
ั
่
ั
ุ
ในเรองอเหนา ตอนบวังสรวัง ณ วังสระปทมื่ เมื่อวันท � ี
ั
๑๗ ธนวัาคมื่ ๒๕๕๒ และในปี ๒๕๕๕ ระหวัางวันท ี �
่
ั
ี
ิ
ี
ิ
๒-๘ พฤศิจกายน มื่งานเฉลมื่ฉลอง ๑๕๐ ป พระราช
ิ
ั
ิ
ี
สมื่ภพสมื่เด็จพระศิรสวัรนทรา บรมื่ราชเทวั พระพนวัสสา
ั
ี
อยยกาเจา ณ กรุงปารส ประเทศิฝึร�งเศิส โปรดเกล้าฯ
ั
้
ี
ิ
ั
้
ใหคณะนาฏศิิลปดนตรไทยของสานกการสงคต ตามื่เสดจ
ั
์
ี
็
ั
ำ
ี
ิ
ิ
ไปจัดการแสดงนาฏศิลป์ดนตร และมื่ีพระราชดำารให ้
ี
�
ี
ำ
�
ุ
สรางสรรคระบาทเกยวักบผู้าของไทยขน ๑ ชด มื่ชอวัา
้
์
ี
ึ
�
ี
่
ั
�
่
้
ุ
้
“ระบาจตัรทศวจตัรไทยู่อาภรณ์” หรอ “ระบาผู้าไทยู่
่
์
ำ
ำ
ิ
ิ
ิ
๔ ภาค”
ุ
ั
ระบาดังกล่าวั นางสาวัวัันทนย์ มื่วังบุญ นักวัิชาการละครและดนตรีทรงคุณวัฒิในขณะน�นได้ประพันธ ์
่
ี
ำ
ั
ิ
ั
�
ั
ำ
ำ
ี
ิ
้
ิ
ั
่
ั
บทรอง และ ดร.สรชยชาญ ฟื้กจาร้ญ อธการบดสถึาบนบณฑิิตพฒนศิิลป ตาแหนงในขณะนัน ไดบรรจเพลงขึ�นใหมื่ ่
์
้
ุ
่
ำ
�
ิ
ั
่
้
้
ิ
้
็
้
่
ี
โดยสมื่มื่ตใหผู้แสดงเปนหญงชาวัไทยทง ๔ ภาค ไดแก ภาคเหนอ ภาคอสาน ภาคกลาง ภาคใต ซึ่งการแตงกายประจาภาค
ึ
�
้
ำ
ั
�
่
ำ
ี
�
ี
่
ี
�
ึ
่
รายราตามื่ท่วังทานอง จงหวัะเพลง และบทร้องทมื่เนอหาแสดงถึงทมื่า ควัามื่งามื่ของสี และลวัดลายตาง ๆ
้
ของผู้าไทยในทองถึิน อนเปนเอกลกษ์ณทางวััฒนธรรมื่และมื่รดกหตถึกรรมื่
ั
์
ั
็
้
�
ั
210
