Page 320 - ๗๐ พรรษา เจ้าหญิงแห่งปวงประชา
P. 320

ทร์งส่งเสร์ิมการ์เร์ียนัการ์สอนั และการ์ปัร์ะกวิดดนัตร์ีไทย

                                                             ่
                                                                               ่
                                                                                 ิ
                                 ี
                                 �
                                                                         ิ
                                                                        ี
                  ้
                                                                           ิ
                                                                   ี
                 ดวัยพระราชหฤทัยทรกในดนตรีไทยและทรงตระหนักวัาดนตรไทยมื่อทธพลตอจตใจ สามื่ารถึช่วัย
                                  ั
                                                                 ิ
                                         ้
                                    ่
                         ้
                                                      ์
          กล่อมื่เกลาจิตใจใหอ่อนโยนและชวัยใหมื่ีสมื่าธิ พระองคจึงทรงส่งเสรมื่สนับสนุนการเรียนการสอนดนตรีไทย
                                    ่
                                                                                               ้
                                                           �
                                                                        ึ
          ในโรงเรยน และพระราชทานเครองดนตรใหโรงเรยนทีขอมื่า ทังระดบประถึมื่ศิกษ์าและมื่ธยมื่ศิกษ์า ชวัยใหมื่ ี
                                                               ั
                ี
                                          ี
                                                    �
                                                 ี
                                                                                     ึ
                                                                                          ่
                                                                                ั
                                    �
                                            ้
                                                ี
                  ั
                                                                     ั
                                                              �
                    ี
                         ่
                               ี
                                                                 ี
                                                    �
                                                                                             ็
                                                                                          ์
                                                                               ี
          การสอนนกเรยนเลนดนตรไทยในหลาย ๆ โรงเรยนทัวัประเทศิ เมื่่อมื่การจดแสดงดนตรไทย พระองคเสดจฯ
                                                    ั
                                                  ็
                                                       ี
                                                                                 ิ
                                                                                    ้
          ไปทรงเปนประธานในงาน ทังทรงรวัมื่บรรเลงกบเดกนกเรยนหลายครัง ตลอดจนทรงสงเสรมื่ใหมื่การประกวัด
                                     ่
                                                                                      ี
                                �
                                               ั
                                                                �
                 ็
                                                                             ่
                                                     ี
                                          ั
                                                         ุ
                                                                                 ี
              ี
                               ั
                                                                      �
                                                                                           ั
                           ั
          ดนตรไทยในหลายระดบ ดงพระราชดารสในงานดนตรไทยอดมื่ศิกษ์า ครั�งที ๒๙ ณ โรงเรยนนายเร่อ จงหวััด
                                                             ึ
                                        ำ
                          ี
                                                           ั
            ุ
                                    ็
                                             ่
                                                                       ์
                                                                              �
          สมื่ทรปราการ โรงเรยนนายเร่อเปนเจาภาพรวัมื่กบมื่หาวัทยาลยเกษ์ตรศิาสตร เมื่่อวัันที ๑๘ มื่กราคมื่ ๒๕๔๑
                                                ั
                                                                         �
                                                      ิ
                                       ้
                      ่
          ควัามื่ตอนหนึงวัา
                    �
                                       ิ
                               ่
                                                                     ิ
                                                                                    ่
                                                                                    �
                                                              ์
                                                          ั
                                                     ็
                        “…ด็นตัรไทยู่เป็นศลป็ะทแสด็งใหัเหันเอกลกษณ์ของชาตัอยู่างเด็นชด็ การทด็นตัร ่
                                     ็
                                                                           �
                                            �
                                            ่
                                                   ้
                                                                       �
                                                                              ั
                 ไทยู่มแบบฉบบเฉพาะของตันเอง ทำาใหัมลกษณ์ะโด็ด็เด็นแตักตัางไป็จากด็นตัรของชาตั  ิ
                            ั
                                                                     �
                                                   ่
                                                                                  ่
                                                    ั
                                                               �
                                                 ้
                     ่
                                                                       �
                                                          �
                                                                             ั
                                                                                 ้
                                                          ่
                                                                           ่
                                                 ่
                                                  ิ
                                              ็
                                                 �
                                          �
                                                                                   ิ
                                            ้
                                                                       ่
                 อน ๆ ทควรจะมการเผู้ยู่แพรใหัเป็นทนยู่มในหัมเยู่าวชนไทยู่ เพอป็ลกฝีงใหัเกด็ความ
                               ่
                  �
                  ่
                        �
                        ่
                                                            ิ
                                                                      ่
                  ่
                          ิ
                         ่
                   ึ
                                                                   ิ
                                                      ิ
                                                                      �
                                      �
                                                                         ั
                                                                               ุ
                                                 ็
                                                                                  ้
                 รสกภาคภมใจในมรด็กทบงบอกความเป็นชาตั และเกด็ความคด็ทจะรกษาผู้ด็งไวใหัคงอยู่  ่ �
                  ้
                                                                                    ้
                                    �
                                    ่
                     �
                 ไม�เสอมส่ญ…”
                     ่
                            ั
                            �
                                                                      ้
                                                                    ็
                                                                                  ั
                                                                              ้
                  ี
                    �
                                                                                           ่
                                                                  ่
                    ั
                              ้
                                      ี
                                         ั
                 อกทงยังทรงตงขอสงเกตเก�ยวักบการเรยนการสอนดนตรีไทยแกเดกดวัยควัามื่เขาใจปญหาอย่างถึองแท  ้
                                ั
                                               ี
                                                             ำ
                                                                ั
          และทรงแนะวัธการสอนดนตรไทยแกเดก อาท อายไมื่ใชเงอนไขสาคญทีจะเริมื่สอนใหเดกหดเลนดนตร แตไมื่ ่
                                              ิ
                     ิ
                      ี
                                                        �
                                                        ่
                                                                               ็
                                                                             ้
                                                                                     ่
                                       ่
                                                                                  ั
                                                                                              ่
                                                                                           ี
                                 ี
                                                                  �
                                                                      �
                                         ็
                                                      ่
                                                  ุ
                                                    ่
                                                                               ่
                                                                                    ่
                                                   ี
                               ่
                ั
                                                                                           ี
                                                                                               ็
                                                             ่
              ั
                                ้
                                                ็
                                                                        ่
                                                                                             ้
                            ั
                    ่
                                            ำ
                                                               ั
                                               ้
                                                                     ั
                                                        ั
                      ั
                                                                                    �
          ควัรบงคบหรอหกโหมื่ตงแตตน เพราะอาจทาใหเดกมื่ควัามื่ฝึงใจไมื่ดกบการหดเลน การเลอกเครองดนตรใหเดก
                            �
                                                              ี
          ทีเพิงเริมื่ฝึึกควัรเล่อกเครองระดบธรรมื่ดา ทีสาคญตองเล่อกเปน เล่อกเครองทีเสยงไมื่เพี�ยน ผู้้สอนควัรมื่วัธฝึึก
                                                                    �
                                                  ้
                                   ั
                                                                    ่
                                            �
                                                                       �
                                                                                             ี
           �
                             ่
                                                ั
             �
                             �
                                                                                           ี
                                                                                            ิ
                                                           ็
                                                                             ่
               �
                                                                         ี
                                             ำ
                                                                                   ้
                                      ี
            ้
                                                                                    ้
                ั
             ็
                                                                                          ้
                                        ้
                                                 ำ
          ใหเดกฟื้งระดบเสียงของเคร่�องดนตรใหจาไดแมื่นยา การสอนเดกใหรองเพลงไทย ควัรแยกใหเด็กฝึึกรองทีละ
                                          ำ
                    ั
                                             ้
                                                               ้
                                                                ้
                                                            ็
                                               ่
              ่
                                       �
          คนเพอจะไดแกไขตรงที�รองผู้ดหร่อเพียน
                      ้
                                ิ
                             ้
              �
                   ้
                                                                       ่
                                                                           ่
                                  ้
                                                                                  ่
                  ำ
                 สาหรับเด็กเล็กควัรใหร้องโดยมื่ีดนตรีคลอแบบลาลอง เพราะฝึึกง่ายไมื่น่าเบ�อ ควัรเลอกเพลงให้เหมื่าะ
                                                      ำ
                                                                                            ั
                                                                                   ุ
                                                       ั
                                                                                  ้
                                                                                 ้
                                                                                  ้
           ั
                                                                                             ิ
                                   ้
                       �
                    �
                                                  ้
                                                    ็
                                                                                           ิ
                                                      ้
          กบเดก รวัมื่ทังเน่อหาของเพลงดวัย และควัรสอนใหเดกรจกเคารพนบไหวัคร้ผู้้สอน กตญญูรคณ การปฏบตตน
                                                      ้
              ็
                                                                             ั
                                                                   ้
                                                                       ้
                                                       ี
          ตอครบาอาจารย์ อนเปนควัามื่งามื่ทางวัฒนธรรมื่ของไทยทไมื่มื่ประเทศิใดเสมื่อเหมื่อน นอกจากจะทรงส่งเสรมื่
                                                                                               ิ
                                         ั
                                                           ี
              ้
                            ็
                                                                          ่
                        ั
           ่
                                                       �
                                                         ่
                                                                                           ์
                                                                                              �
                                                                                              ่
                                                     ำ
                         ี
                                                                ี
                                                         �
                                           ิ
                                       ่
                               ้
                                  ั
                   ่
                                                                               ่
             ึ
          ใหฝึกเดกเลนดนตรไทยแลวั ยงทรงสงเสรมื่อาชีพการทาเคร่องดนตรไทยดวัย ทรงเห็นวัาการประดิษ์ฐเครอง
            ้
                ็
                                                                     ้
                                  ็
                   ็
          ดนตรไทยเปนงานศิิลปะและเปนภ้มื่ปญญาไทยทีควัรคาแกการอนรกษ์์ไวั ้
                                      ิ
                                       ั
                                                     ่
              ี
                                                        ่
                                                               ั
                                                �
                                                              ุ
       316
   315   316   317   318   319   320   321   322   323   324   325