Page 299 - ๗๐ พรรษา เจ้าหญิงแห่งปวงประชา
P. 299

์
                                      ึ
                                 ่
                        �
                                                                                               ั
                                         ้
                                                                 ั
                                      �
                                                                      ั
                      ์
                              ่
                        ่
           พระราชนิพนธ เรอง ลยปาฝึาฝึน ซึ่งไดพระราชทานแนวัคิดในการอนุรกษ์ทรพยากร ธรรมื่ชาติและควัามื่สำาคญ
                            ุ
                                                 ่
                                                         ้
                        ิ
                    ิ
                                          ์
                                                  ็
                                                         ้
                                                                           ิ
                                                                      ่
                                                                                     ่
                                ้
           ของระบบนเวัศิวัทยาปาไมื่ และจดพมื่พเผู้ยแพรเปนควัามื่รพระราชทานแกพสกนกรชาวัไทยตอไป
                             ่
                                     ั
                                       ิ
                               ่
                                                ึ
                                                                                   ี
                                                                                 ิ
                                   ึ
                                         ี
                                             ั
                         ์
                                                             ี
                                                             �
                                                         ่
                                                                                                ้
                  พระองคทรงกลาวัถึงการเขยนบนทกการไปทองเทยวัเมื่องจน และกรรมื่วัธในการเกบขอมื่ล
                                                                     ี
                                                                  ่
                                                                                             ้
                                                                                          ็
                                                                    ั
                                   ่
                                      ่
                                      �
                                                                          ่
                                                                       ่
                                                                                    ี
                              ์
                                                  ั
           เพอทรงพระราชนพนธหนงสอเรอง “ยาแดนมื่งกร” ดงปรากฏในหนงสอเมื่อขาพเจาเขยนยำาแดนมื่งกร
                                ั
             ่
             �
                                                        ั
                                           �
                                                                                 ้
                                                                            ้
                                                                                       �
                                           ำ
                                                                                              ั
                          ิ
                                                                          �
           ควัามื่ตอนหนึงวัา
                     �
                       ่
                                                   �
                                              ่
                                    ่
                                       ่
                                           ้
                                                                  �
                         “...การไป็เมองจนได็เป็รยู่บกวาการไป็ป็ระเทศตัาง ๆ หัลายู่ป็ระเทศเพราะ
                                                                                  ้
                                             ่
                                                                  �
                           ่
                                                               ่
                                   ่
                  มเวลาพอท�จะคด็ เน�องจากคนจนเขาจะพ่ด็แตัภาษาจนอยู่างเด็่ยู่วจะม่ลามใหั เวลาเรา
                                                        �
                   ่
                               ิ
                                                                             �
                                                                          ็
                                                                    ้
                  อยู่ากจะทราบอะไร จะคยู่อะไรกบเขา เรากพ่ด็ภาษาไทยู่ แลวล�ามกจะแป็ล ไป็เม่องจ่น
                                                      ็
                                      ุ
                                            ั
                                                                                ่
                       ุ
                   ่
                          ้
                                                                              ่
                                                            �
                                                ็
                                                    �
                                         ่
                  ถ่อสมด็ไวเลมหันง เราจะพด็อะไรกจด็ยู่อ ๆ ไววาพด็อะไร พอลามพด็จนในสาระท   � ่
                            �
                                ึ
                                                           ้
                                �
                                                               ่
                                                                          �
                                                                                ่
                                                             ้
                                                            ็
                                           ็
                  แป็ลเสรจ  คนตัอบกตัอบเป็นภาษาจน  ลามกตัองแป็ล  เวลาทเขาพด็ภาษาจน
                                                                                        ่
                                                   ่
                         ็
                                    ็
                                                                           ่
                                                                           �
                                                        �
                                                                     ุ
                                                                              ่
                                                               �
                                             ้
                                                                ั
                                                                �
                                                                   �
                             ้
                                ่
                      ้
                                                      ่
                  เราตัองยู่มไวเหัมอนกบวาเราเขาใจภาษาจนด็วยู่ ไมงนไมสภาพ เขาพด็ภาษาจนมา
                         ิ
                                                                                      ่
                                    ั
                                                         ้
                         �
                                       �
                  เราไม�ร่เรอง พอล�ามแป็ลใหั เรากจด็ได็ ้
                                        ้
                         �
                         ่
                                             ็
                        ้
                                                                             �
                                                             �
                                                           ั
                                       ้
                                                                                    ิ
                                                                                      ำ
                                                                     ั
                          ึ
                                                             ั
                                    ็
                                         ั
                                                                              ่
                                            �
                         นกภาพเอากแลวกนวา เวลาสนทนากนนนจะกะทนหัน ไมมเวลาคด็ทาใหั          ้
                                                                        ั
                   ้
                                                         �
                   ่
                                                                           ่
                                                                                      �
                              ิ
                                             ั
                                                              ่
                                  ่
                                                                      ์
                                                                                  ิ
                                                                           �
                                                   ่
                                                                            ่
                                                      �
                  ผู้นาป็ระเทศนยู่มพด็ภาษาของตัวเอง พด็ผู้านลาม มป็ระโยู่ชนตัรงทมเวลาคด็ อยู่างน  ่ �
                    ำ
                                                                           ำ
                                                            �
                   ็
                       ั
                                               ้
                                        ั
                                                                       �
                                    ่
                                                   ่
                  กจด็ทน การจด็ก็เหัมอนกน เราตัองด็กาลเทศะวาเหัมาะสมท่จะทาไหัม บางโอกาส
                                                                                    �
                            ่
                                                                  �
                  พอทาได็กถ่อสมด็ไป็จด็เลยู่ บางโอกาสด็ด็้วยู่วาเขาไมวาอะไร บางโอกาสไมสุภาพ
                                                                 �
                                ุ
                                                          �
                                                     ่
                      ำ
                         ้
                           ็
                                                                   ่
                                                                   �
                                                                        ่
                                         ้
                                    ้
                                           ้
                                                                               ้
                       ่
                                                                                  ็
                               ้
                                  ั
                           ุ
                                  �
                   ่
                                                    �
                   �
                  ทจะถ่อสมด็แลวนงกมหันากมตัาจด็อยู่างเด็ยู่วในเวลาทเขาพด็ แตัถ่าเป็นการจด็
                                                         ่
                                                                             �
                                                �
                                                ำ
                  เลกเชอร เขาบอกว�าเร่ยู่นหันงส่อ “นามากป็ลาไม�ตัายู่ จด็หัลายู่หัลายู่สอบไม�ตัก”
                         ์
                    ็
                                         ั
                                                                         �
                                                                             ็
                                                ้
                                             �
                                                 �
                                                 ั
                               ่
                           �
                         เรองทบางโอกาสจด็ไมได็นน เพราะเวลาทไป็เยู่อนอยู่างเป็นทางราชการ
                               �
                           ่
                                                                    ่
                                                               ่
                                                               �
                      �
                      ั
                                    ำ
                                                                        ่
                                ่
                                                                        ้
                                                                                    ั
                                                                                    �
                                                             ่
                            �
                                                                         ิ
                                                                     ็
                  ไป็นงจด็อยู่างเด็ยู่วลาบาก บางคนจะมทนายู่หัรอเลขาเป็นผู้ตัด็ตัาม ไป็นงจด็ใหั    ้
                                                     ่
                                                                       ั
                  เราจะเหันในท่ว่บ�อยู่ ๆ ว�า เวลาม่ใครมาเยู่ยู่มคานบท�านนายู่กรฐมนตัร่ กจะม่คนมานัง
                                                         ำ
                                                      �
                                                      ่
                                                            ั
                         ็
                                                                                         �
                                                                               ็
                      ้
                  จด็ใหั จะนังขางหัลงท�าน ผู้ฟ้งในทน่สกวนในอนาคตักอาจจะเป็็นคนจด็ หัร่ออาจจะเป็็น
                           �
                                                �
                                               ่
                                                              ็
                                                   ั
                                                 ั
                                               �
                                  ั
                             ้
                                         ้
                                          ั
                                         ่
                                                                                                295
   294   295   296   297   298   299   300   301   302   303   304