Page 72 - เศรษฐกิจและสังคม v2- 2567
P. 72

ุ
                                                                         ร
                                                                            ก
                                                              องธุ
                                                          ขี
                                                                         ุ
                                       บทบาทขีองธุรกจ
                                                                                จ
                                       บทบาท
                                                                                ิ
                                                                                ิ
                                       การใ        ห   ้ ้ บ ร ิ ิ การทางการเกษตร
                                       การใหบรการทางการเกษตร
                                                       ิ
                                                       มประ
                                                    พิ
                                          ่
                                       ตอการเพิ�มประสัทธุการผลัต
                                          อการเ
                                          ่ ต
                                                                                ลั
                                                                       การผ
                                                                       ิ
                                                                                  ิ
                                                                                  ิ
                                                                                  ต
                                                                  ิ
                                                                  ิ
                                                                สั
                                                                       ิ
                                                                     ธุ
                                                                  ท
                                                       ิ�
                                       แลัะผลัตอบแทนในภาคเกษตรกรรม
                                       แ  ลั ะผ ลั ตอบแทนในภาคเกษตรกรรม
                                            กอุงย่ทธศาสตร์์แลุ่ะปร์ะสานการ์พััฒนาขีีดความสามาร์ถในการ์แขี�งขีัน (กพัขี.)
                   ภาคเกษตรกรรมนัับว่่ามีคว่ามสำำคัญต่อเศรษฐกิจและสำังคมของประเทศไทยเป็นัอย่างมาก โดยเป็นั

            แหล่งรองรับแรงงานัขนัาดใหญ่ที�สำุดของประเทศ และสำร้างคว่ามมั�นัคงทางอาหาร  อย่างไรก็ตาม
            ภาคเกษตรกรรมไทยต้องเผชิิญกับคว่ามท้าทายหลายประการ  อาทิ  การเปลี�ยนัแปลงสำภาพภูมิอากาศ
            แรงงานัภาคเกษตรที�ลดลง ข้อจำกัดด้านัการศึกษาของเกษตรกร ตลอดจนัอุปสำรรคในัการเข้าถึึงเทคโนัโลยี
            และนัว่ัตกรรมทางการเกษตรสำมัยใหม่  ซึ่ึ�งปัญหาเหล่านัี�ทำให้ภาคเกษตรกรรมของไทยยังคงติดกับดัก
            การทำเกษตรแบบ “ทำำมาก ได้้น้้อย” ไม่สำามารถึสำร้างผลตอบแทนัได้มากเท่าที�คว่ร อันัสำ่งผลกระทบ

            ต่อการเพิ�มประสำิทธิิภาพการผลิตและคว่ามสำามารถึในัการแข่งขันัของเกษตรกรไทย ทั�งนัี� ปัจจุบันัธิุรกิจ
            การให้บริการด้านัการเกษตร หรือ Agricultural Service Providers (ASPs) ได้เข้ามามีบทบาท

            สำำคัญในัการชิ่ว่ยให้เกษตรกรไทยเอาชินัะคว่ามท้าทายเหล่านัี� และสำามารถึนัำไปสำู่การปรับเปลี�ยนัรูปแบบ

            การทำเกษตรกรรมแบบเกษตรอัจฉริยะที� “ทำำน้้อย ได้้มาก” อันัจะชิ่ว่ยเพิ�มประสำิทธิิภาพการผลิตและ

            ผลตอบแทนัในัภาคเกษตรกรรมของไทย


                  ้
          ความ์ท์าท์ายในุภาคเกษตรกรรม์                        ร้อยู่ละ 17.30 ของม่ลค่าการส่งออกรวม โดยู่สินค้าเกษต่ร
           ี
          ท์�ไท์ยกาลงเผชญ                                     ส่งออกของไที่ยู่ส่วนใหญ่เปี็นสินค้าโภูคภูัณฑ์์ (Commodities)
                     ั
                  ำ
                            ิ
                 ภาคเกษตรกรรมข่องไทยมีมูลค่าทางเศรษฐกิจ  หร่อเปี็นการแปีรร่ปีขั�นต่้นเที่่านั�น ในขณะที่่�ภูาคเกษต่รกรรม
          ค่อนข่้างตำ�า โดยู่ผ่ลิต่ภูัณฑ์์มวลรวม (GDP) ในภูาคเกษต่รปีี 2566  ของไที่ยู่กลับม่ความสำาคัญอยู่่างมาก เน่�องจากเปี็นแหล่งรองรับ
          คิดเปี็นร้อยู่ละ 8.90 ของ GDP ที่ั�งปีระเที่ศ และในห้วง 10 ปีี  แรงงานที่่�ขนาดใหญ่ที่่�สุด โดยู่ม่แรงงานในภูาคเกษต่รกรรมส่ง

          ที่่�ผ่่านมา (พั.ศ. 2557-2566) พับว่า GDP ภูาคเกษต่รขยู่ายู่ต่ัว  ถึ้งร้อยู่ละ 32.39 ของจำานวนผ่่้ม่งานที่ำาที่ั�งหมดในปีระเที่ศ
                             1
          เพั่ยู่งร้อยู่ละ 5.37 เที่่านั�น  และยู่ังม่สัดส่วนการส่งออกน้อยู่กว่า  แต่่เม่�อพัิจารณาควบค่่กับผ่ลต่อบแที่นด้านรายู่ได้ของ
          สินค้าอุต่สาหกรรมอยู่่่มาก โดยู่กระที่รวงพัาณิช้ยู่์รายู่งานว่า  ภูาคเกษต่รกลับพับว่า สาขาเกษต่รม่ผ่ลิต่ภูาพัแรงงานต่ำ�าสุด

          ภูาพัรวม ปีี 2566 ไที่ยู่ส่งออกสินค้าเกษต่รและอุต่สาหกรรม  เม่�อเที่่ยู่บกับสาขาการผ่ลิต่อ่�น อาที่ิ ก่อสร้าง อุต่สาหกรรม
          เกษต่รเปี็นม่ลค่า 1.69 ล้านล้านบาที่ หร่อคิดเปี็นสัดส่วน  ภูาคบริการ อ่กที่ั�ง ยู่ังม่อัต่ราการเต่ิบโต่ค่อนข้างคงที่่� ผ่นวกกับ


          1  คำานวณจากม่ลค่า GDP ณ ม่ลค่าที่่�แที่้จริง โดยู่ สศช้., 2566
   67   68   69   70   71   72   73   74   75   76   77