Page 270 - ๗๐ พรรษา เจ้าหญิงแห่งปวงประชา
P. 270
็
ุ
็
ุ
ั
ิ
ี
้
ส มื่เดจพระกนษ์ฐาธราชเจา กรมื่สมื่เดจพระเทพรตนราชสดา ฯ สยามื่บรมื่ราชกมื่าร สนพระราชหฤทย
ั
ิ
�
้
ั
ั
้
ึ
่
ั
ำ
เรองสภาพแวัดลอมื่ธรรมื่ชาตตงแตยงทรงพระเยาวั ดวัยทรงตระหนกถึงควัามื่สาคญของการพฒนาสภาพควัามื่
ั
ั
่
ิ
�
์
็
้
ิ
์
้
้
ั
ี
�
ุ
้
�
่
ี
ำ
ั
ิ
็
เปนอยและคณภาพชวัตของราษ์ฎร ทจาเปนตองเรมื่จากการอนุรกษ์และฟื้นฟื้ทรพยากรธรรมื่ชาติ และ
�
้
สงแวัดลอมื่ โดยซึ่มื่ซึ่บเรองการอนุรกษ์ทรพยากรธรรมื่ชาติจากการท�ไดตามื่เสด็จพระบาทสมื่เด็จพระบรมื่ชนกาธิเบศิร
�
ี
ิ
ั
ั
�
์
่
้
ึ
ั
มื่หาภ้มื่พลอดลยเดชมื่หาราช บรมื่นาถึบพตร สมื่เดจพระนางเจาสรกติ พระบรมื่ราชนนาถึ พระบรมื่ราชชนน ี
ิ
ิ
้
ี
็
�
ิ
ิ
ิ
ุ
ิ
ั
ี
ิ
ี
ิ
ิ
ิ
็
ี
ั
ี
�
พนปหลวัง และสมื่เดจพระศิรนครนทราบรมื่ราชชนน ไปปฏบตพระราชกรณยกจและทรงเยยมื่ราษ์ฎรตามื่ทองท � ี
้
ี
ี
ั
ั
้
ุ
ี
�
ิ
�
ั
�
หางไกลทรกนดารทวัประเทศิ ดงททรงปาฐกถึาไวัทสวันควั (Kew Garden) ประเทศิสหราชอาณาจกร
่
ั
เมื่่อวัันที ๑๐ ธนวัาคมื่ ๒๕๔๑ ควัามื่ตอนหนึ�งวัา
ั
�
่
�
็
็
ั
“...เมอขาพเจายู่งเลก ได็ตัามเสด็จฯ พระบาทสมเด็จพระเจาอยู่หัว สมเด็จ
้
�
็
�
่
็
้
่
ั
้
้
้
พระนางเจาฯ พระบรมราชน่นาถ่ และสมเด็็จพระศร่นครนทราบรมราชชนน่ เขาไป็ในป็า
ิ
่
ิ
้
้
้
ั
ั
้
เน่อง ๆ ได็เร่ยู่นร่วธิ่การป็ล่กตันไม ร่จกพรรณ์ไม นก สตัว ภ่เขา ลาธิาร และป็รากฏการณ์์
้
้
ำ
ิ
้
์
่
ั
้
ิ
�
ำ
�
้
ธิรรมชาตั สิงสาคญทได็เร่ยู่นร่ค่อ เราตัองม่ความเคารพและรกในสถ่านท ตัองไม�ทาลายู่
ำ
้
้
ั
�
่
็
ธิรรมชาตัของสถ่านทนัน เช�น ไม�ทิงขยู่ะ เมอยู่งเลก สมเด็็จยู่�ามกบอกใหัพวกเราเกบขยู่ะ
่
�
ั
�
่
�
�
ิ
้
ั
็
้
ั
ั
ิ
�
่
�
่
�
้
้
ั
ททิงโด็ยู่นกท�องเทยู่ว และขาพเจายู่งได็รบการป็ล่กฝีงใหัรกและสนใจธิรรมชาตั โด็ยู่การ
้
ั
ั
�
็
เข่ยู่นบทกลอน หัร่อวาด็ภาพธิรรมชาตัทพบเหัน...”
ิ
่
่
ิ
ั
ุ
ั
็
็
่
์
ิ
ำ
�
ั
ั
์
พระองคทรงเหนวัา การอนรกษ์และพฒนาทรพยากรธรรมื่ชาตเปนสงสาคญตอการพฒนาประเทศิ
ั
ุ
์
ิ
์
อยางยงยน ดงพระราโชวัาท ณ ศิ้นยการประชมื่นานาชาตบารเซึ่โลนา นครบารเซึ่โลนา ราชอาณาจกรสเปน
ั
ั
์
่
ั
�
่
เมื่่อวัันที ๕ ตลาคมื่ ๒๕๕๑ ควัามื่ตอนหนึ�งวัา
�
�
่
ุ
�
�
�
�
“...ในชวง ๔-๕ ทศวรรษทผู้านมา คนสวนใหัญมองพระราชกรณ์ยู่กจในพระบาท
่
�
่
ิ
สมเด็จพระเจาอยู่หัว เพยู่งแคงานพฒนาหัรอพฒนาชนบท แททจรงแลว ทรงเหั็นเรอง
�
่
็
้
ั
่
่
้
ั
่
�
ั
�
ิ
้
่
�
ุ
็
ั
่
ุ
ุ
ั
�
่
์
็
ั
การอนรกษธิรรมชาตัเป็นเรองสาคญทสด็ เพราะเป็นกญแจของการพฒนาอยู่างยู่งยู่น...”
�
ิ
ั
ำ
�
่
�
266
