Page 105 - ๗๐ พรรษา เจ้าหญิงแห่งปวงประชา
P. 105
้
ิ
�
ึ
้
ู
�
้
ั
็
่
ั
์
ุ
สัองสัปดาหตัอครง ใหความรดานโภชนากุารแกุเดกุโดยกุารสัอดแทรกุในวชาสัขศึกุษา เกุยวกุบบทบาท
่
ั
ี
ี
ุ
่
็
็
ุ
ของธาตัเหลกุในรางกุาย ผู้ลจ้ากุกุารขาดธาตัเหลกุ และแหลงอาหารที�มธาตัเหลกุสัง ู
ุ
็
่
“สุขศาลาพ่ระราช ท้าน” เพ่่อการสาธิารณสุขในถ่ิ�นทุ้รกันดิาร
จ้ากุกุารตัามเสัดจ้ไปทรงเยยม
�
็
ี
่
ั
ุ
ั
�
ราษฎรในพั�นททรกุนดารห่างไกุลตั�งแตั ่
ี
่
ทรงพัระเยาว์ ทรงเหนวาประชาชนตัาม
็
�
่
แนวชายแดนและในพันทเสัยงภย ซึ่ง
�
�
ี
ั
ี
�
ึ
ู
้
ประกุอบดวยคนไทยและชาวไทยภเขา
ิ
ประสับปญิหากุารเข้าถ่ึงบรกุารสัวสัดกุาร
ั
ิ
ั
่
่
่
ตัาง ๆ ของรฐ ไมวาจ้ะเปนไฟัฟัา ประปา
็
ั
้
กุารคมนาคมขนสัง และบรกุารดาน
่
้
ิ
ี
ำ
้
ุ
ุ
สัาธารณสัข ทาใหคณภาพัชวตัโดยเฉพัาะ
ิ
ู
ั
่
้
้
ั
ุ
ดานสัขภาพัอนามยไมไดรบกุารดแล
ำ
้
ุ
ี
่
�
ู
ู
ิ
ทผู้่านมาไดมีระบบบรกุารสัาธารณสัุขของรัฐกุระจ้ายอย่ท�วทกุตัาบล แตัยังมีหม่บ้านห่างไกุล
ั
อกุจ้านวนมากุทรถ่ยนตัไมสัามารถ่เขาถ่ง หรอเขาถ่งไดในบางฤด ทาใหประชาชนไมสัามารถ่เขารบบรกุาร
่
์
่
ู
ี
่
�
้
้
ึ
้
ั
ำ
ี
้
ึ
ำ
้
ิ
ั
้
ู
�
้
ั
ั
้
ั
�
ึ
้
้
่
ั
ุ
สัาธารณสัขไดอยางทวถ่งและสัะดวกุ รวมทงยงขาดความรความเขาใจ้ในกุารปองกุนและรกุษาโรค ทาใหม ี
ำ
่
้
ิ
ู
ุ
ู
่
่
ู
ั
ั
ั
ี
ิ
็
็
สัขภาพัที�ไมสัมบรณแขงแรง หากุอยในวยเดกุจ้ะมปญิหาดานกุารเจ้รญิเตับโตัทางรางกุายและสัมอง วยผู้ใหญิ ่
์
้
ิ
ั
จ้ะเกุดโรคตัาง ๆ ทังโรคตัดตัอและไมตัดตัอ เนองจ้ากุไมไดรบกุารรกุษาอยางทั�วถ่งและตัอเนอง หร่อไมไดรบยา
ั
่
้
่
ึ
่
ั
่
ิ
่
่
่
�
�
้
�
่
ิ
่
่
ุ
ุ
่
ี
่
ี
็
็
�
ั
่
และเวชภณฑ์์ทีมคณภาพัเทาเทยมกุบคนในเขตัเม่อง กุลายเปนประชากุรที�มสัขภาพัไมแขงแรง และอาจ้กุอให ้
ั
ี
ิ
ิ
่
เกุดผู้ลกุระทบตัอเศึรษฐกุจ้และสัังคมของประเทศึในระยะยาว
ั
ู
่
พัระองค์ทรงหวงใยสัขภาพัและความเป็นอยของประชาชนเหล่าน จ้งมพัระราชดำารใหพัฒนา
ึ
ุ
ี
�
ิ
ี
้
่
ำ
หองพัยาบาลใน รร.ตัชด. เปน “สขศาลาพระราชทานิโรงเรยนิตารวจตระเวนิชายแด็นิ” และพัฒนาศึกุยภาพั
ั
ุ
ี
็
้
ั
่
ิ
้
ี
ู
ิ
ั
�
ี
ุ
�
คร พัยาบาล ตัชด. เพัอดแลและพััฒนาคณภาพัชวตัของพัสักุนกุรในพั่�นทีดงกุลาวใหไดมาตัรฐานเทาเทยมและ
่
ู
่
้
ึ
�
้
ี
ู
่
็
ี
ิ
ี
�
ี
้
�
ั
ทัวถ่ง ตัลอดจ้นมชวตัความเปนอยทีดขึน โดยมเปาหมายใหนิกเรยนิและปีระชาชนิทีขาด็โอกาสในิการเขาถง
�
้
ี
ึ
ู
ุ
ิ
บรการสาธิารณสข สามารถเขาถงบรการสขภูาพขั�นิพืนิฐานิ รวมทั�งไดรบขอมลขาวสัารความรู้ดานสัขภาพั
้
้
้
ุ
่
ึ
ุ
ิ
ั
�
้
ู
ุ
ี
�
ั
้
ุ
่
ั
ู
ุ
ทถ่กุตัอง เหมาะสัม และทนตัอเหตักุารณ สัามารถ่ดแลสัขภาพัของตันเอง ครอบครว และชมชน ตัลอดจ้น
์
ี
เป็นทพั�งทางด้านสัุขภาพั และช่วยให้เกุิดความไว้วางใจ้ในเจ้้าหน้าท�ของรัฐ อันมสั่วนช่วยสันับสันุนให้เกุิด
�
ึ
ี
ี
ความมันคงของชาตั ิ
�
ำ
ำ
หน่วยงานร่วมดาเนินกุารได้แกุ สัานกุงานโครงกุารสั่วนพัระองคสัมเดจ้พัระกุนิษฐาธิราชเจ้้า
ั
่
็
์
ั
ั
ุ
กุรมสัมเดจ้พัระเทพัรตันราชสัดา ฯ สัยามบรมราชกุุมาร กุองบญิชากุารตัารวจ้ตัระเวนชายแดน กุรมสันบสันน
็
ั
ุ
ำ
ี
ิ
ิ
์
ุ
ิ
ี
ู
ำ
ั
้
บรกุารสัขภาพั กุรมพัลงงานทดแทนและอนรกุษพัลงงาน บรษท ทโอท จ้ากุด (มหาชน) กุารไฟัฟัาสัวนภมภาค
ั
ี
ั
ุ
ั
่
ั
่
ิ
�
ั
่
ี
้
ั
ั
หนวยบญิชากุารทหารพััฒนา คณะนกุศึึกุษาวทยาลยปองกุนราชอาณาจ้กุร รุนที ๔๖ ตัลอดจ้นภาคกุารพััฒนา
ั
ั
จ้ากุภาคเอกุชน
101
